Οι δημοσιεύσεις μας

Το πιο γλυκό ψωμί

Με αφορμή το μάθημα στη Γλώσσα ” Το πιο γλυκό ψωμί” σας παρουσιάζουμε τις εργασίες μας

Το ψωμί μέσα από την τέχνη( φωτογραφίες που μας θυμίζουν τον ιδρώτα του ανθρώπου για να φτιάξει το ψωμί του).

Τις φωτογραφίες βρήκε ο μαθητής : Νικήτας Βρυώνης

Παροιμίες για το ψωμί

«Εμείς ψωμί δεν είχαμε, λουκούμια εγυρέψαμε»

Όταν δεν έχουμε τα βασικά, δεν πρέπει να ζητούμε τα δευτερεύοντα.

«Η βιάση ψήνει το ψωμί μα δεν το  καλοψήνει»

Οι βιαστικές ενέργειες δεν έχουν καλά αποτελέσματα.

«Κάλλιο το σημερινό ψωμί παρά την αυριανή πίτα»

Τα σίγουρα έσοδα – έστω και αν είναι λίγα – είναι προτιμότερα από τα πολλά αλλά μελλοντικά έσοδα, γιατί αυτά είναι αβέβαια.

«Μην τάξεις τ ΄άξιου κερί και του μικρού κουλούρι»

Όταν υποσχόμαστε κάτι, πρέπει να το πραγματοποιούμε.

«Ο λόγος σου με χόρτασε, και το ψωμί σου φα’το»

Πολλές φορές βοηθάμε τόσα επιδεικτικά ή ταπεινωτικά κάποιον, ώστε τον κάνουμε να αρνηθεί τη προσφορά μας, γιατί θίξαμε την αξιοπρέπεια του.

«Ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται»

Όποιος επιθυμεί κάτι, συνεχώς αυτό σκέφτεται, ακόμα και στον ύπνο του.

Τις παροιμίες βρήκε ο μαθητής : Μάνος Αναστασόπουλος

Αυτή η δουλειά έχει πολύ ψωμί : Η δουλειά αυτή είναι πολύ σίγουρη η αποφέρει μεγάλα κέρδη

Δουλεύει για το ψωμί του: Δουλεύει για τα αναγκαία της ζωής .

Η βιάση ψήνει το ψωμί ,μα δεν το καλοψήνει: Ακόμα κι αν κάνεις κάτι με βιασύνη, πιθανόν να έχεις κάνει λάθος.

Θα φάει πολλά ψωμιά ακόμη:Θα γνωρίσει ή θα βιώσει πολλά.

Τις παροιμίες βρήκε ο μαθητής : Γιώργος Βλάχος

Η γευστική μας φρουτοσαλάτα

Η φρουτοσαλάτα μας σε μορφή ψηφιακού κολάζ

Η δράση μας έγινε στα πλαίσια της Ευέλικτης Ζώνης
Φρούτα και λαχανικά δίνουν στη ζωή χαρά !!!!

Τα ταξίδια του παππού μου

Η δικιά μου φανταστική ιστορία

                              Η ΜΑΓΙΣΣΑ ΣΤΡΙΓΚΛΙΤΣΑ

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε μια μάγισσα κακιά που την έλεγαν Στριγκλίτσα. Δε τις άρεσε καθόλου να είναι οι άνθρωποι  χαρούμενη.
Μια μέρα έτυχε να περνούν έξω από το κάστρο της δύο ζευγάρια. Επέστρεφαν στα σπίτια τους μετά από μια γιορτή που είχαν πάει. Είχαν περάσει όμορφα γι αυτό  γέλαγαν και τραγουδούσαν. Μόλις η Στριγκλίτσα τους άκουσε, νευρίασε και άρχισε με το μαγικό της ραβδί να τους εξαφανίζει έναν, έναν.
Για καλή τους τύχη περνούσε από εκεί η νεράιδα Ευτυχία. Είδε τι είχε συμβεί και αποφάσισε με το μαγικό της ξίφος, να μεταμορφώσει τη μάγισσα Στριγκλίτσα σε  μία καλοσυνάτη μάγισσα.
<<Από εδώ και πέρα θα σε λένε μάγισσα καλοσύνη και θα κάνεις μόνο καλές πράξεις>> είπε η νεράιδα  Ευτυχία. Έτσι κι έγινε, η μάγισσα Καλοσύνη εμφάνισε όλους τους ανθρώπους που είχε εξαφανίσει και τους ζήτησε συγνώμη .
Εκείνοι δέχτηκαν τη συγνώμη της και την έκαναν φίλη τους, γιατί ήταν μια μάγισσα καλή και ευγενική που τους αγαπούσε και τους βοηθούσε.

Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!

Έγραψε η μαθήτρια : Νεφέλη Γάτση

 

 

Το ηλιακό μας λεωφορείο

Οι εργασίες μας σε μορφή ψηφιακού κολάζ

Τα δικά μας ποιήματα για το” δικό μας” ηλιακό λεωφορείο

Οι μηχανές του Μέλλοντος

Τα δικά μας ΡΟΜΠΟΤ μέσα από ιστορίες κόμικς

Οι εργασίες μας σε μορφή ψηφιακού κολάζ

Το κόμικ σχεδίασε ο μαθητής : Νικήτας Βρυώνης

25 Μαρτίου 1821 – 25 Μαρτίου 2015
194 χρόνια μετά

Οι εργασίες μας σε μορφή ψηφιακού κολάζ

 

Φυτά και Ζώα του τόπου μας ( Κορινθία)

Οι εργασίες μας σε μορφή ψηφιακού κολάζ

 

Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και Συγκοινωνίας

Ένα γράμμα στον… Εγωιστή Γίγαντα

Γράφοντας  τα δικά μας Χαϊκού στο μάθημα της Γλώσσας

Αλλά τι είναι το Χαϊκού;
Το χαϊκού είναι η πιο σύντομη μορφή ποίησης στον κόσμο και προέρχεται από την Ιαπωνία του Μεσαίωνα.
Συνήθως περιγράφει μια στιγμιαία εμπειρία, μια αίσθηση, ένα συναίσθημα, μια εικόνα της φύσης κλπ, την οποία ο ποιητής επιθυμεί να διατηρήσει στις συνειδήσεις των αναγνωστών του.
Εισηγητής των χαϊκού στην Ελλάδα είναι ο Γιώργος Σεφέρης («Δεκαέξι χαϊκού», Τετράδιο Γυμνασμάτων (1928-1937) ).

Το κολάζ με τα Χαϊκού που φτιάξαμε

Τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων που δημιουργήσαμε στο μάθημα της Γλώσσας

Το κολάζ με τα πρωτοσέλιδά μας

Ένας άλλος… Μαρκοβάλντο
Γράφει ο μαθητής Μάρκος Θεοδοσίου

Ο Μαρκοβάλντο λιώνει το χιόνι με το πιστολάκι των… μαλλιών. Μάρκος Θεοδοσίου

Ο Μαρκοβάλντο φτυάριζε, φτυάριζε, μέχρι που χοντρές σταγόνες ιδρώτα άρχισαν να τρέχουν στο μέτωπό του. Κι όμως ,το χιόνι ήταν ακόμη εκεί ! Κατάλευκο, παγωμένο και σκληρό, του φάνηκε πως τον κορόιδευε και γέλαγε κάτω από τα παγωμένα μουστάκια του.
«Αφού θέλεις πόλεμο θα τον έχεις!» αποφάσισε ο Μαρκοβάλντο. Πέταξε κάτω το φτυάρι του και με γρήγορο βήμα κατευθύνθηκε στη μία και μοναδική γυναίκα που μπορούσε να τον βοηθήσει.
Την βρήκε καθισμένη στο ψηλό της τρίποδο, με τα μακριά της μαλλιά ριγμένα στην πλάτη. Τα μάτια της του φάνηκαν πιο νυσταγμένα από ποτέ, η μορφή της όμως δεν είχε πολύ αλλάξει. Ήταν η ίδια Πυθία που γνώριζε εδώ και χρόνια. Αυτή τη φορά δεν τον άφησε ούτε να μιλήσει: «Μια σούπα θα σε σώσει, φτωχέ μου Μαρκοβάλντο» του είπε και ξανάκλεισε τα μάτια της ,αφήνοντας τον Μαρκοβάλντο πιο μπερδεμένο από ποτέ.
Αρπάζοντας ένα κλαράκι δάφνης που σιγόκαιγε μπροστά στα πόδια της Πυθίας,ο Μαρκοβάλντο ξεκίνησε για το κοντινότερο σουπερ μάρκετ. Λίγα λαχανικά, το αγαπημένο του μανεστράκι και γιατί όχι; Το δαφνόφυλλο της Πυθίας και η σούπα του ήταν έτοιμη.
Ζεστή-ζεστή και μυρωδάτη, με μπόλικο πιπέρι για να λιώσει ευκολότερα το χιόνι,η σούπα κόχλαζε μέσα στη βαθειά κατσαρόλα. Έτσι ακριβώς ήταν όταν ο Μαρκοβάλντο χαμογελώντας πονηρά, την έχυσε πάνω στο χιόνι. Αυτό που είδε όμως αμέσως μετά, έκανε το χαμόγελο να παγώσει στα χείλη του: Το χιόνι σαν να δυνάμωσε από τη σούπα, μεταμορφώθηκε σε μια κάτασπρη μάζα που προσπαθούσε να τον γραπώσει,να τον ρίξει κάτω και να τον πνίξει μέσα της.
Πανικοβλημένος ο Μαρκοβάλντο έτρεξε να κρυφτεί στο σπίτι του. Από μικρός μισούσε τα όπλα, τώρα όμως έπρεπε να αμυνθεί. Πώς όμως;
Τότε μια σκέψη πέρασε σαν αστραπή απ΄ το μυαλό του. Μα φυσικά!!
Με το πιστολάκι των μαλλιών!!!
Το έστρεψε αποφασιστικά προς το χιόνι ,κι αυτό άρχισε να λιώνει, μέχρι που χάθηκε τελείως, αφήνοντας πίσω του ένα κρυστάλλινο ποτάμι.
«Το αφεντικό μου θα είναι σίγουρα πολύ ικανοποιημένο»σκέφτηκε ο Μαρκοβάλντο, όταν άκουσε το τηλέφωνό του να χτυπά. Η αγριεμένη φωνή του αφεντικού του δεν του άφησε περιθώρια.Κάτι έπρεπε να κάνει όλο αυτό το νερό.
Τι όμως;
Μα φυσικά! Μια σούπα θα μας σώσει όλους!
Τραβώντας το παλιό καζάνι της γιαγιάς του ο Μαρκοβάλντο άρχισε να φτιάχνει σούπα.
Κι όταν όλοι οι φτωχοί και πεινασμένοι της πόλης του χορτάσανε, όταν η γλυκιά ζέστη της σούπας του τύλιξε τους γέροντες και τα παιδιά που ζούσαν στους δρόμους, τότε η πόλη ολόκληρη φωτίστηκε και η Πυθία στρογγυλοκαθισμένη στο τρίποδο σκαμνί της χαμογέλασε…

Γράφοντας τη συνέχεια της ιστορίας ” Η πόλη χάθηκε στο χιόνι”για το μάθηματης Γλώσσας

Έγραψε ο μαθητής : Αναστάσης Γαλογαύρος

Έγραψε η μαθήτρια : Νεφέλη Γάτση

Η Τσικνοπέμπτη στο σχολείο μας

Την τσικνοπέμπτη στο σχολείο μας όλα τα παιδιά φέραμε τις αποκριάτικες στολές μας . Τις πρώτες ώρες κάναμε κανονικά το μάθημά μας .Έπειτα φορέσαμε τις στολές και  όλοι  μαζί  βγάλαμε  μια αναμνηστική φωτογραφία .
Ήμασταν όλοι πολύ αστείοι. Εγώ είχα ντυθεί χανούμισσα και οι φίλες μου στρατιωτίνα, γιαγιά, μάγισσα, πειρατίνα, καουμπόισσα. Τα αγόρια ντύθηκαν νίντζα, ποδοσφαιριστής, spiderman, superman και άλλα. Μερικοί φόρεσαν περίεργες μάσκες και πολύχρωμες περούκες. Άλλοι βάφτηκαν στο πρόσωπο και φόρεσαν καπέλα. Εμένα μου άρεσε πολύ η στολή της γιαγιάς.
Μετά από λίγη ώρα μας έφεραν να φάμε σουβλάκια που είχαν ψήσει οι δάσκαλοι στην αυλή του σχολείου. Ήταν πεντανόστιμα!!!Μόλις τελειώσαμε το φαγητό βγήκαμε για διάλειμμα.
Μας έβαλαν μουσική και χορεύαμε. Εγώ και κάποια άλλα παιδιά βάψαμε τον δάσκαλό μας στο πρόσωπο με μπογιές.Ήταν πολύ αστείος με τις καρδιές και τα αστέρια που του είχαμε ζωγραφίσει.
Ο κύριος ρωτούσε το κάθε παιδί τι είχε ντυθεί. Έγινε διαγωνισμός για την πιο ωραία στολή. Δεν ήταν μία αλλά πολλές, όπως του μάγειρα, της κινέζας, της χίπισσας, της πριγκίπισσας και πολλές άλλες.
Συνεχίσαμε τον χορό και τη διασκέδαση μέχρι που ήρθε η ώρα να σχολάσουμε. Την μέρα αυτή πέρασα αξέχαστα!!!
 ΚΑΛΕΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ !!!
Έγραψε η μαθήτρια : Νεφέλη Γάτση